Verschillende ritten op een moto-bike, fire festival en naamgevingsfeest!

Hallo allemaal,

Het is alweer een week geleden dat ik mijn laatste verslag gestuurd heb. In de tussentijd is er een hele hoop gebeurd! De dinsdag van mijn laatste verslag kwam ik weer thuis in een leeg huis en voelde me ook niet zo lekker. Dat was op zich niet zo gek, want ik had best wel wat koorts. Via een andere vrijwilligster is de organisatie ingeschakeld en na een douche heb ik wat spullen gepakt om een nachtje weer bij de organisatie te slapen. Dit betekende dat ik in mijn jurkje, met mijn halfvolle backpack op mijn rug achter op de motor in het donker naar de apotheek gereden werd voor advies over medicatie en weer terug naar het huis van de organisatie. Ik kan niet geloven dat ik het verkeer in Nederland ooit nog eng ga vinden nadat ik dit heb gedaan!!

Bij de organisatie sliep ik bij Aisha op de kamer, ben ik 1 dagje aan het bijkomen geweest en donderdag wilde ik weer aan de slag gaan. De andere meiden hadden woensdag namelijk de eerste kinderen voor het werk gezien. Helaas, donderdag had ik mijn fiets nog niet, die stond nog bij het gastgezin, net als bijna al mijn bagage, want ik had voor 1 nachtje ingepakt. Tegelijkertijd met het ziek zijn heb ik besloten dat ik toch ook echt weg wil uit dat gastgezin. Ik ben daar nog meer alleen thuis, dan normaal in Nederland en ik ging niet echt naar Ghana om alleen thuis te zijn, eten te krijgen en naar mijn kamer te gaan. Een paar dagen was het nog spannend wat er zou gebeuren.... zou ik naar een ander gastgezin mogen en kunnen.....?

's Avonds kreeg ik toestemming om naar het huis te gaan om iets van spullen te halen, maar nog niet alles, want het gastgezin moet voorzichtig te horen krijgen dat ik daar wegga. Dit betekende dus zoveel mogelijk kleren in mijn tas stoppen en mijn fiets halen.

Vrijdag zijn Marissa en ik voor het eerst aan het werk gegaan. We zijn bij twee kinderen geweest: Tani, een meisje van 14, en Mufiz, een jongen van een jaar of 6. Het moeilijke is dat geen van de ouders of grootouders engels spreken, dus het echte clientgericht werken een beetje mist. Tot nu toe zijn we vooral aan het kijken wat de kinderen kunnen en waar wij wat in kunnen betekenen. Het leuke om te zien is vooral dat deze kinderen onze aandacht echt leuk vinden, net als de familie eromheen. Deze twee kinderen worden wel goed verzorgd voor de familie en de familie is oprecht geinteresseerd in de kinderen als we met ze bezig zijn.

Het weekend zijn we niet meer naar Bolga geweest. Zaterdag was namelijk het Fire Festival. 's Ochtends had ik eerst goed nieuws gehoord! Ik mag blijven in het huis waar ik nu woon, dus bij de familie waaruit de organisatie voor het grootste deel bestaat. De kinderen vinden dit ook erg leuk, want meestal blijven vrijwilligers niet meer dan een paar dagen in dit huis. Ik moest dan wel weer terug naar de vrijwilligerskamer, omdat er het weekend nog meer familie op bezoek kwam. Dit is een prima kamer, maar natuurlijk minder gezellig, omdat ik de ander deelde met Aisha en er regelmatig iemand binnenkomt, maar daar staat iets meer privacy tegenover nu.

Het weekend ben ik  in de stad geweest, bij Marissa haar gastgezin geweest en kinderen geschminkt en zaterdagavond was het Fire Festival. Dit was echt bizar om te zien. Vanuit dorpen kwamen de mensen met een soort grasbundels, die ze aanstaken en in optocht naar het bos brachten. Daar werden de bundels neergegooid en verwisseld voor verse takken van de bomen. Hiermee gingen ze richting de chief om te laten zien dat ze het gedaan hadden. Ondertussen werd er geschreeuwd, gezongen, getrommeld, met messen in de lucht gestoken of over de weg geschraapt en enorm veel geweerschoten gelost in de lucht. Mijn broer Abdul had mij meegenomen en samen met een vriend van hem uit een traditioneel dorp liep ik mee in de hele optocht. Gelukkig brachten ze me thuis, voordat het echte feest met nog meer vuur en nog meer geweeerschoten bij de chief was.
Zondag was er een naamgevingsfeest van een pasgeboren baby. Ze was echt zo schattig!!! Helaas was Lianne, de andere vrijwilligster van het project ziek en zijn we met haar naar het ziekenhuis gegaan. Wat ben ik blij dat ik dinsdag alleen naar de apotheek was gebracht, want het ziekenhuis is geen pretje! Als blanke kreeg ze een VIP room en wij mochten allemaal mee daar naar toe. Ondanks de VIP room liepen de mieren over haar bed en was de naaldenbak zo vol, dat de helft er maar naast lag. Binnen 5 minuten was er ongeveer 500 ml aan 2 verschillende antibiotica naar binnen gespoten via het infuus en daarna volgde de zoutoplossing pas. Dat zou in Nederland dus echt niet zomaar kunnen! En dat terwijl er nog niet eens een echte diagnose was! 's middags ben ik door mijn oudere broer Isma (ik weet niet hoe je het schrijft) naar haar hostfamily gebracht om wat spullen voor haar te halen en naar het ziekenhuis te brengen. Ook dit ging natuurlijk weer in vol tempo op de motor, dwars tussen de auto's door! Supereng!

Gister en vandaag zijn we weer aan het werk geweest. Het is wel een eind fietsen, maar misschien voorkom ik zo de extra kilo's vanwege het zware eten. Verder heb ik lekker mijn plekje in het gastgezin. Over het algemeen mag ik 's avonds één van de twee kleine meisjes helemaal zelf wassen en aankleden en soms help ik ook met de tweede. Zondag kwam ze zelfs op de deur van mijn kamer kloppen met de vraag of ik haar wilde wassen, superschattig! En dat terwijl ze een week geleden nog zo verlegen was. Ze komt echt heel leuk los nu!

Vanmiddag had in een ananas gekocht, wat veel te veel was voor mij alleen. Daarom de kinderen de rest gegeven en als dank gingen ze voor ons mango's uit de boom slaan. Bij het ontbijt had ik al een banaan op en vanmiddag heb ik ook nog wat sinasappels gekocht. de vitDminen van vandaag zijn dus ook zonder vitaminepil wel binnen gekomen!

Vanavond was ik helaas te laat om de kinders te wassen, omdat ik met Aisha op stap was. Met de motor naar de markt om eten te kopen, naar mijn gastgezin om nog wat spullen op te halen (gelukkig mag ik morgen eindelijk alles inpakken en hierheen halen), samen met haar nog wat gegeten en gedronken en een beetje geholpen met het kantoor schoonmaken. (Zij maakt schoon en ondertussen gezellig kletsen, ze laat mij toch nog niet echt helpen, maar misschien komt dat nog wel).

Vervolgens was ik laat voor het eten, maar ik mocht nog eerst douchen en daarna eten. Het eten was vandaag weer TZ, opzich is dat niet zo erg, maar deze soep/saus erbij vind ik echt niet lekker. Andere dingen vallen inmiddels best mee, maar deze...... Gelukkig kon ik me met een grapje excuseren, dat ik niet meer met Aisha cake moest gaan eten vlak voor het avondeten! (je zou toch denken dat ik dat inmiddels wel zou moeten weten, maar vandaag vond ik het niet zo erg).

Verder ligt er stof bij de naaister om een jurk van te laten maken, hebben we nog twee kinderen gezien om mee te werken en krijgen de plannen voor de weekenden meer vorm! Nu nog proberen of ik duidelijkheid kan krijgen waar de scouting van Tamale zich nou precies bevindt. Ik heb namelijk verschillende uitersten van de stad gehoord en dat schiet niet echt op. Ik probeer van de week of ik ook wat foto's bij de verslagen kan toevoegen!

Groetjes!